Aïsha Kanters

Fotoserie

Ineens zitten we thuis. In een ruimte waar we gewoonlijk ons dagelijks leven leiden, een plek waar we in normale situaties niet aan vast zitten. Onverwachts wordt ons huis de ruimte waarin we andere delen van ons leven moeten zien te integreren. Ook onze zomer moeten we anders gaan inrichten dan we gewend zijn. Wat doe je als je normaliter de natuur in wil op vakantie? Hoe en waar vind je in tijden van thuisisolatie een andere, wellicht nieuwe ontmoeting met de natuur?

Onkruid

Gemeenteperkje

Andermans tuin

Ik startte dit project met de vraag ‘waarom zoeken mensen in vakanties de natuur op?’ Al snel kwam ik erachter dat hier eigenlijk een andere vraag aan vooraf gaat, namelijk: ‘waar komt ons verlangen naar de natuur vandaan?’ In mijn onderzoek kwam ik het fenomeen ‘biofilie’ tegen, wat inhoudt dat mensen een aangeboren neiging hebben om zich te focussen op levende processen. Dit verklaart onze relatie met huisdieren, tuinieren en onze waardering voor de natuur in het algemeen.

Voor mij persoonlijk speelt de natuur een grote rol in mijn vakanties. Het liefst ga ik ergens in Zuid-Frankrijk met een tentje op een camping municipalstaan, aan een riviertje waar ik in kan zwemmen. Meer heb ik niet nodig. De natuur speelt überhaupt een grote rol in mijn leven. Niet alleen in mijn leven trouwens, maar in ieders leven: alles wat leeft is tenslotte natuur.  

In mijn onderzoek stuit ik op een groep mensen die aan ‘thuisvakanties’ doen. Deze mensen gaan als alternatief voor de gebruikelijke ver-weg-vakantie op vakantie in hun eigen huis en wijk. Ze doen dit voornamelijk vanuit milieuoverwegingen en vieren zo vakantie op een duurzame manier.

 Hierdoor raakte ik geïnteresseerd in de vraag waar we bewust en onbewust van genieten als we, al dan niet geheel vrijwillig, onze vakantiedagen doorbrengen in onze eigen woonwijk. Vanuit deze gedachte maakte ik een fotoserie. De serie probeert een eerlijk beeld te geven van hoe het kan zijn om door je eigen wijk te lopen, je bewust te zijn van je omgeving en hier ook echt van te genieten. Hoe kun je de schoonheid van het alledaagse ervaren? Dit kan een klein bloemetje in de voortuin zijn, de aangelegde gemeenteperkjes, de kleur van een struik, of die mooie boom bij jou in de straat. Universele dingen waar iedereen van kan genieten door bewust om zich heen te kijken.

De natuur is groter dan wij zijn, of in elk geval groter dan hoe wij haar meestal zien. We dreigen soms te vergeten dat we er zelf onderdeel van uitmaken. Daarom heb ik de beeldreeks zo ingedeeld dat het onderwerp op de foto oploopt van klein naar groot. Hiermee wil ik de toeschouwer laten nadenken over de waarde van natuur, op welke schaal dan ook. Ik hoop dat de Coronacrisis ons wat dat betreft wakker schudt en ons laat inzien dat we verantwoordelijk met de wereld moeten omgaan. We zouden kunnen beginnen met het schenken van meer aandacht aan onze eigen omgeving.

Nijmegen, mei 2020